Το δοχείο της Επιθυμίας

Στην γλώσσα της αρχαίας αυτής σοφίας, η επιθυμία παρομοιάζεται με ένα δοχείο. Το δοχείο αυτό μοιάζει με ένα άδειο κύπελο το οποίο ζητά να γεμίσει. Βέβαια, αντίθετα απο ένα πραγματικό κύπελο, το δοχείο των επιθυμιών μας δεν έχει υλική υπόσταση. Για παράδειγμα ενώ απολαμβάναμε ένα γερό μεσημεριανό γεύμα (μπριζόλες, κοκορέτσι, αρνι σουβλιστό κλπ) το πάσχα και τα κουμπιά των ρούχων ,ήταν έτοιμα να σπάσουν....δεν μπορούσαμε ούτε μπουκιά παραπάνω, είδαμε τα γλυκά ! Αν και το στομάχι μας ήταν γεμάτο, η καινούργια επιθυμία για γλυκό κατάφερε να δημιουργήσει λίγο χώρο και το αποτέλεσμα ήταν να απολαύσουμε και το γλυκό! 
Μολονότι μπορεί να υπάρχει κάποιο όριο στην όρεξη, δεν υπάρχει όριο στην επιθυμία μας.

Κάθε δραστηριότητα σε αυτόν εδώ  τον κόσμο έχει την αφετηρία της σε κάποια εσωτερική παρόρμηση, μεγάλη ή μικρή, που λαχταρά να ικανοποιηθεί. Είναι σαν να μην έχουμε ελεύθερη βούληση. Ζούμε την ζωή με αυτόματο πιλότο, που ωθείται από την διαρκή ανάγκη να εξυπηρετηθούν όλες μας οι επιθυμίες, που πλανώνται τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή.